Elke letter…….een traan…
Mijn woorden zijn tranen…
Elke letter zo helder, zilt en zout als de zee.
Mijn woorden zijn tranen…
De golven nemen mijn herinneringen mee.
Mijn woorden zijn tranen…
Alles wat niet kon en mocht zal in diepte verzinken…
Mijn woorden zijn tranen…
Eens zullen zij ontwaken en in deze wereld weerklinken…
Oh, waren mijn tranen maar woorden…
Een liefdevolle omhelzing en bekoring.
’s Nachts…………
’s Nachts weet ik……….. dat ik mag ZIJN,
In mijn diepe slaap ontvouwt zich een bloem…
een bloem die enkel bloeit uit liefde,
geen verleden of toekomst kent…
maar voor altijd MIJN
In het ochtendgloren zoekt het licht dit levenswonder…
Die ene, mooie bloem…
Die bloem, die ik in mijn diepste ziel bewonder
Mijn gevoel
Soms zijn er van die momenten
waar woorden niet voelen
Soms zijn er van die momenten
waarin mijn gevoel verstikt
Laat me, laat me diep in mijn verdriet…
Laat me, laat me…
ik bewaar nu al mijn woorden..
Totdat mijn gevoel mij adem en rust geeft..
Totdat mijn gevoel er mag zijn en zich in mijn bestemming schikt.
De weg naar de Oorsprong
Mijn armen uitgestrekt, mijn lijf schreeuwend naar de Oorsprong,
Alsof ik het boven in de sterren te pakken kan krijgen.
Mijn schreeuw is stil en niemand hoort me,
Ben ik dan de enige, de eenzame roepende in dit hemellichaam.
Is het niet mijn weten, waarin de antwoorden verscholen liggen?
Zijn het niet mijn gedachten die mij naar de Oorsprong brengen?
Ik zal zo lang moeten zoeken totdat ik uiteindelijk weet,
De zoektocht zal zo lang duren totdat ik uiteindelijk voel.
En voelen is niet de weg naar buiten
Voelen is niet het reikende gebaar naar de hemel
Leg je hand op je hart en volg de reis naar binnen
Omarm je innerlijke en VOEL
Voel je diepste ZIJN van binnen…….en weet dat dit:
De Oorsprong Is
Heb ik altijd?
Heb ik altijd vergeten wat ik zou willen?
Meestal weet ik niet eens wie ik ben…
Zou het luid en met een schreeuw van de daken willen gillen..
Is het dat ik mijn eigen bestaan ontken?
Heb ik altijd vergeten wat ik zou willen?
Wordt het tijd dat ik weet wie ik ben…
Zodat ik dan mijn leven voor mezelf op kan tillen…
En mijn weten en gevoel voor altijd erken.
Diep in mij…
Diep in mij roept een KLEINE stem…
Diep in mij, zegt hij……”Ik ben wie ik ben…”
Stil maar mijn KLEINTJE……”Fluister ik zacht…”
Je mag er altijd zijn…….het is de GROTE die naar je lacht.
Weet wel er komt een moment in je eigen leven
Waarin jij niet meer in de diepte zult zweven
Je krijgt dan van mij een plek.. zo bijzonder en rein
Een plek waarbij WIJ altijd SAMEN zullen ZIJN.
Mijn wortels…
Een boom, diepgeworteld, zo ben jij.
Een boom….die zijn takken uitstrekt naar de wereld. Die zijn vruchten zal delen.
Een boom wiens naam gekerfd zal zijn in onmetelijke groei en onvergankelijkheid.
Dat ben jij!
Een boom, die er voor altijd en voor eeuwig zal zijn.
Zwarte deken…
“Zwarte deken, je mag er zijn!”.
“Zwarte deken…….wat is je geheim?”
“Laat je openen, laat het licht je liefde zijn..”
“Ik omhels je……en zal ervoor zorgen dat je langzaam en zacht je eigen schaduw kunt omarmen,….zachtjes en zonder pijn”
De nieuwe wereld!
Vanuit de oorspronkelijkheid,
vanuit de goddelijkheid….
Vanuit innerlijke rust….en liefde.
De aarde zal rusten op de innerlijke goddelijkheid en liefde van de mens!
Onze Colin
“Één met de golven,
één met de zee………
ik dans en spring, leef en voel…
Ik mag er zijn…
en speel met de kracht van het leven.”
Vrouw wat ben je mooi
Vrouw wat ben je mooi
Vandaag raakten we ons aan, vanuit intimiteit en onze oorspronkelijkheid
Man en vrouw….zoals het is…..uit liefde voor ons en onze kinderen
Vrouw wat ben je mooi………
Vrouw wat ben je mooi
Heb ik je nooit gezien…..heb ik je nooit gevoeld?
Waren het de tranen in overvloed die mijn hart nog moesten troosten?
Vrouw wat ben je mooi……………
Vrouw wat ben je mooi
Jouw hand in de mijne…ik voel je vrouw-zijn diep van binnen
Ik raak je aan en weet je bent de vrouw
Vrouw wat ben je mooi
Vrouw wat ben je mooi
Je ontroert, je bloeit open….je leeft…
Laten we elkaar blijven voelen in vreugde en verdriet
Vrouw wat ben je mooi…………ik heb je lief.
Druk, druk…..soms zijn er van die dagen
Soms zijn er van die dagen,
Waarom had ik al die mensen toch moeten vragen.
Aandacht van ons af…….aandacht naar buiten toe..
Zijn wij het juist niet die aandacht verdienen…….zeg ons hoe!
Soms zijn er van die dagen,
Al die lagen, die we dragen?
Zijn wij het juist niet die tijd verspillen aan de schil?
Is het de buitenkant die aandacht wil?
Soms zijn er van die dagen
Waarbij wij eerst onszelf hadden moeten vragen.
In innerlijke rust en ruimte……. diep van binnen
Gaan we vanaf morgen een nieuwe dag beginnen.
